Daggers en dolken: de historie en belangrijkheid door de tijd heen

Voordat er zwaarden waren, voordat er zelfs speren waren, was er de dolk. In feite was de dolk misschien wel het eerste echte wapen dat de mens ooit gemaakt heeft. Oh zeker, het was toen misschien niet echt een dolk, maar meer een mes, gemaakt van steen en dan in stukken gehakt en geschaafd in een scherpe punt, vaak middels een kwalitatief aambeeld.

Men gelooft dat Thag de Slimme Kerel, een populaire holbewoner uit de prehistorie, de dolk voor het eerst uitvond om een rivaliserende holbewoner met de naam Grung te doden. Hij wordt geciteerd als “Ik ben het beu dat Grung me met stenen slaat”. Ik ga hem repareren. Maar omdat dit hele incident plaatsvond voor de geschiedenis werd opgetekend, is het allemaal zo’n beetje van horen zeggen.

Hoe ziet een echte dolk eruit?

De echte dolk is een wapen dat beide kanten heeft geslepen. De lengte en breedte van de dolken varieerde nogal in de loop van de geschiedenis, vooral in het begin, toen de lijn tussen de dolk en het zwaard bijzonder wazig was. Typische dolken hebben de neiging om niet meer dan 14 inch of zo lang te zijn, met Europese dolken meestal met kruisbeschermers en pommels (en, wetende dat middeleeuwse Europeanen, waarschijnlijk ook bloedvlekken).

Zwaarden stammen af van dolken

Zwaarden zouden hun bestaan te danken hebben aan dolken. In de wapenwedloop van de oude geschiedenis werden dolken naar verluidt steeds langer totdat ze in alle opzichten, zwaarden werden.

Toen de zwaarden de dominante rol in de strijd overnamen, werden de dolken om verschillende redenen nog steeds in de buurt gehouden; ze waren geweldig om van dichtbij te vechten, ze konden gemakkelijk worden verborgen en, als ze goed werden gewogen, konden ze naar de tegenstanders worden gegooid. Ook in de eetzalen waren dolken nog steeds erg populair om te snijden en te spiesen (serieus).

Dolken kregen een ondersteunde rol aan het zwaard

In de renaissance herwonnen dolken een groot deel van hun populariteit, maar deze keer in een ondersteunende rol. De zwaarden waren lichter en sneller geworden, waardoor de strijders een ander wapen in de hand konden houden. Dat wapen was meestal een dolk en werd meestal gebruikt om te pareren, te binden of te vertragen en om tegenstanders te laten messen.

Later werden gespecialiseerde dolken met grote, korfachtige handbeschermers gemaakt om het wapen nog beter geschikt te maken voor zijn nieuwe defensieve rol. De nieuwe dolk werd vaak aangeduid als “Main-Gauche”, wat in het Frans “My Gosh!” betekent en er werd gezegd dat deze afkomstig was van de eerste man die stierf toen zijn lemmet werd gepareerd door zo’n dolk. Oké, dat is niet echt waar. “Main-Gauche” betekent eigenlijk “Linkerhand”, wat veel minder spannend is dan mijn definitie, nietwaar?

Maar de dolk of dagger is absoluut niet te onderschatten!

Dolken hebben door de geschiedenis heen ook meer verraderlijke rollen gehad. Hun kleine formaat en hun vermogen om snelle dodelijke slagen te leveren, maakten ze uitstekende wapens voor meer onsmakelijke types. Moordenaars vertrouwden op hen omdat ze makkelijk te verbergen waren. Julius Caesar, Caligula (en verschillende andere Romeinse keizers), Dichter Christopher Marlowe, St. Lucy, Schotse Regent Graaf Douglas en vele anderen in de geschiedenis zijn vermoord door vijanden met dolken.

Een andere duistere taak die aan dolken werd gegeven was het verzenden van offergaven, of het nu om dieren of om mensen ging. Veel culturen hebben door de tijd heen rituele offers gebracht en meestal werd dit gedaan met behulp van dolken (vaak versierde dolken).

Messen zijn zeer veelzijdig

De dolken maakten uiteindelijk plaats voor messen naarmate de tijd vorderde. Messen zijn over het algemeen enkelzijdige wapens en worden gebruikt voor een grote verscheidenheid aan utilitaire functies, waarvan slechts één het doden van dingen is. Messen zijn gedragen door jagers, soldaten, ambachtslieden, reparateurs en boze, gekke mensen overal (Strongblade tolereert en tolereert natuurlijk geen enkele illegale activiteit met zijn wapens, noch zullen we onze spullen verkopen aan iemand waarvan we denken dat hij ze onverantwoordelijk of op een “gekke” manier zal gebruiken).